Week 13 en 14: de rondreis

De rondreis begint met wat vertraging. Allereerst in Bolga waar we vanaf 7.00 uur wachten op een bus die rond half 8 zou vertrekken. Door "mechanische" problemen is de bus er pas om 11.00 uur er vertrekken we een half uur later. Het plan was om deze dag zo snel mogelijk naar de kust te reizen en daar 's avonds aan te komen. Nu zijn we om 21.00 uur pas in Kumasi. De 2e stad van Ghana en minstens zo hectisch als Accra. Geen fijne plek om te zijn als je net 2,5 maand in rust en sereniteit hebt doorgebracht. Na een hotel te hebben gevonden worden we door locals verwezen naar een goed restaurant. Veel te luxe, te groot, te veel geld, een dresscode aan de deur; dit is wel even wennen. Even eten en snel weer weg. 's Ochtends zijn we rond half 9 op het station om door te kunnen reizen naar Cape Coast en Elmina. Helaas, er staat een rij en de 1ste bus is vol. We nemen plaats op de wachtstoeltjes die keurig in rijen staan. De volgende bus zal zo wel komen. Na 6,5 uur op een stoel komt er eindelijk iemand kaartjes verkopen. Alle Ghanezen hebben 6,5 uur rustig op hun stoeltje gezeten of in de rij gestaan, maar nu wordt het onrustig. Iedereen wil kaartjes hebben. We missen deze bus ook, maar er wordt gelijk een nieuwe bus beloofd. Iedereen gaat weer rustig zitten of staan. En inderdaad 10 minuten later staan we met een kaartje in onze hand onze rugzakken in te laden. We komen rond 19.00 uur aan in Cape Coast aan en rijden gelijk door naar Elmina. Elmina is de stad geweest waarvandaan Nederlanders (wij dus) Afrikanen hebben geëxporteerd naar Suriname, de Antillen of Indië. Wij hebben er een tweetal forten gebouwd die nog steeds te bezoeken zijn. Ook is er een Nederlandse begraafplaats waarop het hek te lezen is: "Weldadige moeder ontvang uw kinderen weder". Apart om dit midden in Afrika te lezen. Ook de verhalen die de gids verteld over de Nederlandse behandeling van slaven laat je je ongemakkelijk voelen. De Ghanezen echter koesteren totaal geen wrok. Ze zijn vereerd dat jij komt kijken naar een geschiedenis die we samen delen. Een plakkaat in het fort geeft het goed weer:

In everlasting memory of the anguish of our ancestors.
May those who died rest in peace.
May those who return find their roots.
May humanity never again perpetrate such injustive against humanity.
We, the living vow to uphold this.

We slapen in een prachtig hotel met uitzicht op de forten. Verschillende werelden komen hier samen. De zee, de geschiedenis, de armoede, de rijkdom en de mensen.

De dag erna zijn we in Cape Coast. Leuk restaurant, slecht hotel. Cape Coast is historisch gezien de Engelse equivalent van Elmina. Vanwege de vertraging de 1e dag van onze rondreis gaan we in 1 keer door naar de grens met Togo. Dit betekent dat we in Accra moeten overstappen. Hier willen echt zo snel mogelijk weer weg. De drukte, hectiek, mensen die je "lastig vallen" voelt nog niet goed. Een half uurtje voor Afflao, de grens met Togo, stoppen we in een klein dorpje met een eco-tourisme project; Xavi. We dachten hier ook accommodatie te kunnen krijgen en dat klopte ook. We mochten wel in het kantoor slapen. We besloten op het overdekte terras voor het kantoortje te gaan liggen in verband met de warmte. Het is hier in het zuiden aan de kust niet zo warm als in Karimenga, maar wel veel vochtiger. Hierdoor voelt het nog steeds warm en zweet je meer. 's Ochtends gaan we met onze gids Johnson naar de rivier om een kano tochtje te maken. Niet veel te zien, wel heerlijk rustig. We reizen vervolgens door naar Affloa. Hier komt Moussa, de neef van de vriend van Jorien haar moeder, ons ophalen. Hij is taxichauffeur en we mogen in zijn huis verblijven. Een eigen kamer, badkamer en een gezamenlijke huiskamer met televisie. Dat is lang geleden. We blijven hier 3 nachten en kunnen lekker ontspannen. Op woensdag reizen we door naar een grensovergang om terug naar Ghana te gaan. Deze grensovergang ligt in de bergen. We reizen via Kpalimé, hier kennen we een Frans-Nederlands echtpaar dat een medische post voor kinderen is gestart; stichting kinderhulp Togo. Vorig jaar heb ik in de Dolomieten gefietst om geld op te halen voor deze stichting. We zijn erg onder de indruk wat ze hier voor elkaar hebben gekregen. 2.500 kinderen hebben ze nu onder controle en dit gaan er 10.000 worden. 90% was de gecontroleerde kinderen heeft hier iets onder de leden, standaard.
Bij de grensovergang nemen we afscheid van Moussa en zijn taxi die de rit naar boven nog aardig heeft overleefd. We hadden in Afflao al gehoord dat ons visum verlopen was en dat we bij terugkeer naar Ghana weer moesten betalen; 300 dollar .We hebben vriendelijk geglimlacht en gedag gezegd tegen de ambtenaar in het Ewe (lokale taal daar) en we kregen, na een kort overleg met haar collega, een stempel. Waarschijnlijk vonden zij 300 dollar voor een weekje Ghana ook wat veel. Vanuit deze grensovergang is er geen vervoer, maar we worden al snel aangesproken door twee jongens die ons voor een kleinigheid wel naar het volgende dorpje willen brengen achterop de motor. Het Ghanese landschap wat tussen deze grensovergang en het Voltameer ligt is echt heel mooi. Heuvels, bergen, groen, vochtig, weinig toeristen, aardige behulpzame mensen. Dit laatste komen we door heel Ghana trouwens tegen.
De komende dagen bestaan uit het beklimmen van bergen, wandelen, grotten bekijken, dorpjes zien, lekker eten en goed slapen. Omdat we ook nog wel behoefte hebben aan strand en even niets doen besluiten we zondag richting Accra te vertrekken en daar, vlak buiten de stad, in te checken in een luxe resort. Met een ietswat kromme beredenatie vonden wij immers dat we 300 dollar hadden bespaard bij de grensovergang. Een goede tussenstap voor we terugvliegen. Een zwembad, goede kamers, de beste pizza's in heel Ghana en de zee. We zijn klaar om naar huis te gaan. Het weer helpt zelfs met de overgang. De laatste dag, dinsdag, regent het de hele dag en we hebben het zelfs koud. Het was ook maar 25 graden.

Na een goede nachtvlucht (films kijken!) en een overstap in London komen we weer aan op Schiphol. Familie en vrienden staan al te wachten. Wat een fantastische thuiskomst en heerlijk om iedereen weer vast te houden.

Iedereen die mee heeft gelezen met onze verhalen, bedankt. Zeker ook voor alle reacties. Het was een fantastisch avontuur!